بازگشت
پيام مادري از جنت
دوکتوربشير افضلي دوکتوربشير افضلي

 

   ها مبورگ

 

قصه ي  دارم ز مـــــرگ  مادرم    چهل سالست ثبت شده  در  دفترم

در  لحظاتيکه  مادر  رخت  بست     آهي از دل برکشيد  پيشم  نشست

گفت: جان  مادر خود  غم   مکن     بعد مرگ مادرت  ماتـــم  مــکن

من که بستم رخت خود بااين سفر     راه  طولانيست  گويا  پر  خطـــر

گربميرد اين جسد روح زنده است    تاکه افلاک هست هم پاينده است

من از اينــجا مــيروم در آن جهان     هر چه بيـــنم بهر تو گويم  از آن

من شوم جويا  ز بود  و هست  تو     آن خبر را  ميدهم در دست  تــو

رفت  مادر   من  بمانــــدم  انتظار      تا رسد باري   خبر  از آن  ديا ر

يک شبي در خواب ديدم  مادرم       با جگر  خوني   نشستي  در  برم

گفتمش مادر چرا چوني ؟ چرا ؟      کي  خبر  گفتي مـــرا  از  ماجرا

اين جگرخوني ودل تنگي  زچيست ؟        اين غم  و اندوه تو  از   بهر کيست ؟

گفت مادر:  من به قربان  ســرت       قصهّ ي   بشنو کنون   از  مادرت

گر  ز آدم   بشنوي  يا   از  حـوا       قابيلش  هآبيل کرد   از  ما   جدا

نام قابيل گشت  با  خط   درشت       زانکه  او پيش خدا   هابيل کشت

آن جهان هم يک  غريوي  بر پاست         اين همه  آلام  از دست  شماست

قوم  موسي و   فلسطين  را  نگر        قرن  ها  شد   دشمنند  با  يکدگر

گه صداي مردم  موسي  بگوش        ميبرد هر دم   موسي را  زهـــوش

گاه کليسا  ميزند   زنگ  خطــر        گوش عيسي ا ندر  آنجا کرده کر

وز محمد من چه گويم اي عزيز        درد دارد ، غم  دارد   وهم   نــيز

درد و  اندوه  محمد  بر ملا ست        درد او  از   ماجــراي کربلا ست

غم او ،  از   پاشاني    مسلمــيـن        وهــم  او   از   نا بکاري   قاتلين 

قتل و کشتار و   جهانٍِ   جاهلين         پيشهٌ   خود  ميکنند  هم مسلمين

يکطرف هم  خندهّ   سرمايه  دار         بر سر  سرمايه  گريد    زار  زار  

آنطـــــرف طفل  و يتـــيم   بينوا         در تب سوزان   سوزد    بي دوا

آن  يتيم   خانه  بر دو شي   ببين        سرپناهي  هم   ندارد   در  زمين

بر سر   قبر    شهيدان     مادرا ن        نوحه  دارند  زار گريند  بيکران

تيمور و چنگيز و هلاکو کي ديد        هم زغزني تا به بغداد سر بريــــد

يا ترومن،  موسيليني ، هــــــتلرش       کم ز   استالين  نبود   بازيگرش

پنج   مليون از  يهودان کشته  شد        شصت وپنج  مليون  انسان کشته شد

يادٍ    هيروشيماي  جاپان  کنـــيد        ياد  از مرگ و  غمٍ  انسان کنيد

قـــتل عام  هيروشيـما ،  ويتـــنام         از تمدن  خجـلتي  باشد  تــمام

گر ز پينوچيت و پلپوت  بشنوي         هم لبان خود به  دندان  ميجوي

هرکدام دراصل خود  بودن خطر         سهم   آنان   کشتن  نسل   بشر

بازي   سطرنج   نگردد   اختتام          اين  پلان  قتل انسان است مدام

علم و دين آمــد بـهر بردگي ؟           يا که   از بهر  رفاّ  و زندگي ؟

بهر  دستيابي   به  مال   يکدگر           هيچ علم و دين نباشد چاره گر

دور  امـــاني  و آزادي رســـيد           عصر علم و کار و آبادي رسيد

حيف  صد حيف کرگسان خونخوار           بر ضد علم و  و طن کرد پيکار

يکزمان ازحال خود آگاه شديم          تخـتهّ  بازي  سطرنج  ما  شديم

هم چپ وهم راست دوبازيگرند         با سلاح يي قلب  افغان  ميدرند

سرنگون شد  دورهّ  شاهي گري          دور  عطالت  هـــمه   بازيگري

خلق و پرچم شد هويدا از درون         دورهّ   داود  را کـــرد  واژگون

اين چي شوري بوددردوران خلق        ظلم وچاندواري وآويختن زحلق

 

دين اسلام شد سلاح دست راست       زين سلاح بهره گرفتن برملاست

طالب  دين و مجاهد   سر رسيد          شعله  در کابل زد و گردن بريد

 وقت آن شد سرنگوني اش بديد         بروخ   بادار  خود  خنجر کشيد

کدخدا ئي کرد وشد هم   معتبر          در   پي   اندوختن   سيم   و زر

حاليا  اين جنگ  بادار  و غلام           جنگ ترياک است ودالر و مقام

هر دو  بازيگر چنان    بازيگرند          هـــم سر  افغان  ز افغان  ميخرند

خطر  امروز  و   فردا   را  نگر          بوش وتــوني ،گوش دنياکرده کر

يکطرف افراطيون  دست  شان           ميکشند خود آنچه  کرده  هست شان

گاهي دربغدادگاهي هم به روم          ميروند از   بهر آن  آمـــال  شوم

گه  بنام صلح   کابل    ميروند          چون  عقاب  و  نام  بلبل  ميروند   

نيٍ از ديمو خبر،  ني از کراس           مرغکان   دارند ، هرسو قطقطاس

مشکل افغان وپاکستان چيست ؟         حل اين مشکل  بگو دردست کيست؟

من نميدانم  چسان  دارم  سوال          از  ملل  پرسم  ، يا   از خردجال

چشم دنيا کور شد و انسان  کر           يک جهانِ گدودي  در بحرو بر

چون تروريزم خارچشم  ماست           هم  ســرطـان   بدي در  دنياست

بـار اول  چـــارهّ   آنـــرا  نمود            بــعد آلام  همه  مــــردم   زدود

هر طرف ديو و درنده در جهان           هم نه مور و ني ملخ دارد امــان

گر اسير اين خرافات ملت است          رنج ودردِ بي شمار و ذلت است

آن جهان هم قصهّ ارباب و دين          گفتگوي شان همان است اززمين

يکطرف بيني  ملائيک برق و زرق             ميزند   اوراق   تاريخ   را   ورق

صفحهّ تاريخ  انسان است چون           هر ورقش دفتر خون است وخون

از قبور آيد   صداي  مـــردمان           لعنت  و نفرين  ما  بر  قاتلان

گفت با من آن  خداي  بيکران           اين   پيام من   به  انسانها  رسان

چون بعمل پياده گردد کارنيک           مقبل  و بالنـدگي باشد  و ليــک

گر بود زشتي و بـدي  با دوا م            ني هــم آهنگي و ني هــم انتظام

هم  طبيعت  نيست  با تو همنوا           هم طبع  انسان  و قرآن و خـــد ا

پاک  ميسازم   زمين   از قاتلان           تا که  باشد  عبرتي    بر ديگران

جامهّ  صلحّ   اگر  باشد  به  تن          تحـفه   بر انسان  مي  باشد  ز من

                <  ا فضلي> آگاه  شود  چون  انجمن       

                     مـي شود   قاتـل ، يکايک  ر یشه  کن

                         

                         

 

 

 

 


August 26th, 2007


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
شعر،ادب و عرفان